In de zuidelijke kuststad Brighton & Hove, Engeland, bemiddelt het ontwerp van een nieuw Performing Arts Center voor Brighton College tussen het monumentale en het hedendaagse. Het gemengde onderwijsgebouw, ontworpen door de Amsterdamse architectuurstudio krft in samenwerking met het Londense Nicholas Hare Architects, huisvest een met hout beklede theaterzaal met 400 zitplaatsen, muziek- en uitvoeringsruimten, een dansstudio, een digitale mediasuite en een zesdeklascentrum.
Brighton College heeft zijn 19e-eeuwse campus uitgebreid met een aantal nieuwe gebouwen - het college begrijpt de rol van architectuur bij het verbeteren van de leeromgeving. Het nieuwe 3.200 vierkante meter grote Performing Arts Center - bekend als "The Richard Cairns Building" - staat op een compacte locatie. Het ligt tussen het hoofdgebouw van de hogeschool (in 1848 ontworpen door de Engelse architect Gilbert Scott in gotische stijl) en de School voor Sport en Wetenschappen, ontworpen door OMA.
De compacte locatie van het gebouw vormde een soort puzzel bij het plannen van de interne lay-out: "De complexe ruimtelijke puzzel vereiste dat sommige kamers buiten de bouwplaats zouden treden," zegt krft. "Dit resulteerde in een dynamische, sculpturale vorm die op alle gevels en daken met hetzelfde materiaal is bekleed."
"Het gebouw rijst op als een witte krijtrots uit de groene campusruimte," zegt krft (een herinnering aan de ligging aan de kust). De studio heeft de theaterzaal verhoogd, waardoor de begane grond wordt opengesteld voor sociale ruimten en het Performing Arts Center wordt verbonden met het omliggende terrein - deze aanpak probeert "achterkanten" te voorkomen, ongeacht waar het gebouw op de campus wordt gezien. Grote ramen aan de noordgevel kijken uit op het sportveld; om oververhitting te voorkomen zijn er geen ramen aan de west- en zuidgevel.
De opvallende sculpturale vorm van het Performing Arts Center is monumentaal en toch eigentijds. De gebogen onderdelen zijn gemaakt van geprefabriceerde betonnen profielen. De gevels zijn bekleed met lichtgrijze baksteen en donkerder vuursteen, door krft omschreven als "een dynamisch spel van lokale en historische materialen".
De dubbelhoge studio's op kelderniveau, de verhoogde theaterzaal en de sociale ruimtes zijn met elkaar verbonden via een licht en ruim atrium van drie verdiepingen met brede trappen. In het midden biedt een amfitheater een plek om te socialiseren en te repeteren. Licht van hoger gelegen ramen op de begane grond baadt de studio's in natuurlijk licht. De met walnotenhout beklede theaterzaal met zijn levendig jadegroen gestoffeerde stoelen is zowel slim als elegant - de aanwezigheid van een oculus maakt de ruimte ideaal om overdag te oefenen.
