Dit huis in Zuid-Jakarta, ontworpen door Ismail Solehudin Architecture, is gebaseerd op de traditionele Indonesische architectuur van een Joglo-huis en heeft een opvallende dakstructuur.
In de context van de pandemie vroeg de opdrachtgever om een gebedsruimte en gemeenschappelijke ruimtes die tegemoet kwamen aan de behoeften van een grote familie, naast hun interesse in de vorm en betekenis van een Joglo-huis. De architecten hebben de eisen prachtig weergegeven in een beperkte ruimte, waardoor een "afgeleide" vorm ontstond.
De hoofdruimte is gedraaid in de richting van de qibla en biedt plaats aan religieuze activiteiten. De gemeenschappelijke ruimte, bestaande uit de familiekamer, keuken en eetruimte, is direct verbonden met de gebedsruimte, waardoor de mogelijkheden voor activiteiten en functies worden uitgebreid.
Het hoogtepunt van het ontwerp is de dakstructuur, afgeleid van de traditionele vorm van een Joglo-huis. De verschuiving in de oriëntatie van de verschillende daken creëert een "afgeleid" verhaal, waardoor organische ruimtes ontstaan met de gemeenschappelijke ruimte.
Het materialenpalet bestaat uit zichtbare baksteen en cement, natuursteen, kleipannen en hout, waardoor het huis een rustieke uitstraling krijgt. Het profiel en het materiaal van het dak sluiten aan bij de architectuur van de plaatselijke nederzettingen en geven het een nieuw eigentijds karakter.
