In Fitzroy, Melbourne, heeft Austin Maynard Architects een indrukwekkende verbouwing en restauratie van een vervallen Victoriaans terras voltooid. "Helvetia" was een krakkemikkige woning die eerder twee keer was verbouwd: als pension aan het eind van de jaren 1960 en als twee aparte appartementen halverwege de jaren 1980. Het pand verkeerde in een verwarde en trieste staat van verval en Austin Maynard Architects stond voor de uitdaging om Helvetia nieuw leven in te blazen.
Helvetia, het Latijnse woord voor Zwitserland, was oorspronkelijk de thuisbasis van de "Duscher familie" aan het eind van de 19e eeuw. De naam staat nog steeds op de oorspronkelijke borstwering van het gebouw en is gedrukt op het bovenlicht boven de voordeur. In hun briefing vroegen de opdrachtgevers om het herstel van Helvetia als een enkele woning met een focus op ecologische duurzaamheid, natuurlijk licht, groene ruimtes en een sterke visuele verbinding met de buitenwereld. Austin Maynard Architects beschrijft Helvetia als een onderzoek naar "hergebruik". Een reflexieve benadering zou zijn geweest om het gebouw te slopen. In plaats daarvan beschouwde de studio het project als "een oefening in het beste maken van wat je hebt". De restauratie was zowel gevoelig als gedurfd: door twee kamers uit het midden van het gebouw volledig te verwijderen en gebruik te maken van een zijstraat, transformeerde de studio Helvetia in een lichte, ruime en flexibele gezinswoning met een opmerkelijk zonovergoten atrium.
Voor:
Na:
Vóór:
Na:
Vóór:
After:
Austin Maynard Architects werkte aan het behoud van veel aspecten van het Victoriaanse erfgoed van Helvetia, in het bijzonder de klassieke voorgevel van het gebouw. Zo werden de kolommen aan de voorkant verwijderd en gerestaureerd, waarbij het originele hout werd blootgelegd. Als knipoog naar de geschiedenis van Helvetia is de bovenste helft van elke kolom ongeverfd gelaten, waardoor het rijke natuurlijke hout zichtbaar wordt.
Bij het doorlopen van de structuur ontdekten de architecten verschillende problemen met de centrale kern van het huis, waaronder een terugkerend lek in het dak dat waterschade veroorzaakte aan een badkamer op de bovenverdieping en de eetkamer eronder. De "inspiratieloze" aanbouw aan de achterkant uit 1960 werd als solide beschouwd: "architectonische ijdelheid" had kunnen voorschrijven dat de aanbouw moest worden afgebroken en vervangen, maar de klant had Austin Maynard Architects aangemoedigd om de ecologische voetafdruk van het project te beperken. Daarom besloot de studio om met de bestaande baksteenstructuur te werken, alle muren en vloeren die konden worden gered te repareren en te restaureren en de verspilling van bouwmaterialen tot een minimum te beperken. "Door de bakstenen, het beton en het staal van Helvetia te behouden, werd 17,7 ton koolstof ongedaan gemaakt", aldus de studio.
Restauratie buitenkant:
Van binnen was het huis een doolhof van sombere gangen en krappe kamers. Zowel binnen als buiten vereiste de restauratie een aanzienlijke hoeveelheid werk. Austin Maynard Architects zegt hierover: "In een zeldzaam geval waarin de klant graag vloeroppervlak wegnam, hebben we twee kamers volledig verwijderd en een substantiële lichtput gecreëerd in het midden van het huis. De verticale uitgestrektheid van de open ruimte introduceert een vloed van natuurlijk licht." Om het huis open te maken, verwijderde de studio de meeste interne scheidingsmuren. Een betonnen plaat met daarin hydronische verwarmingsspiralen verving de slechte kwaliteit van de begane grondvloer. De bestaande ramen werden vervangen door thermisch efficiënt dubbel glas in houtskeletbouw.
De bouw van het atrium (ter vervanging van de vorige, door water beschadigde badkamer en eetkamer) bood Austin Maynard Architects de gelegenheid om de ingang van het huis te verplaatsen en deze aan de zijlaan te plaatsen die aan het pand grenst. De studio verborg het atrium achter een twee verdiepingen hoog stalen scherm dat de uiterlijke vorm en het schuine dak van het Victoriaanse terras nabootst. "Metalen schermlamellen zijn strategisch geplaatst om massief te lijken onder een schuine hoek en open als je er recht op kijkt. De schuine lamellen bieden volledige privacy vanaf de hoofdstraat en zorgen tegelijkertijd voor passief toezicht in het laantje," aldus de studio. Een grafisch ontwerp dat op de grote zijmuur is geschilderd, fungeert als afschrikmiddel tegen graffiti en is gebaseerd op de "Broken Windows Theory" uit 1982.
Voorbij het hoge metalen scherm steekt een stalen brug een visvijver over en komt uit bij de nieuwe voordeur. Vanaf hier zijn de verschillende vertrekken van het huis toegankelijk vanaf één plek: leefruimtes aan de rechterkant, slaapkamers aan de linkerkant en een trap die leidt naar een studeerkamer en de hoofdslaapkamer. De trap is ontworpen als een functioneel meubelstuk: laden in de onderste trap bieden opbergruimte voor schoenen die bij de deur worden weggehaald; grotere spullen kunnen worden opgeborgen in een volume onder de trap; de balustrade wordt gevormd door bruikbare open rekken. Bovenaan de trap helpt een overloop van geperforeerd metaal om natuurlijk licht te verspreiden. Ramen op het noorden in het atrium zorgen voor directe zonnewarmte in de leefruimtes en de studeerkamer.
Austin Maynard Architects maximaliseerde het gebruik van groene ruimte in Helvetia door vijf tuinen te creëren: een aangelegde voor- en achtertuin, het centrale atrium, een groot balkonterras dat toegankelijk is via de hoofdslaapkamer en een aanzienlijke moestuin - een stadsboerderij - bovenop de achterste carport. Een sci-fi-achtige wenteltrap is omsloten door doorschijnend polycarbonaat en leidt naar de moestuin; de tuin is overdekt met een tongewelfde gaasdraad (om buidelratten buiten te houden). Een andere wenteltrap leidt naar het balkonterras op het oosten, een gebied dat deel uitmaakte van de renovatie in de jaren 1960 - het terras is bedekt met een gebogen stalen gaas, dat dienst doet als een raamwerk voor bladverliezende klimplanten die mettertijd zullen groeien. Een watertank van 3.000 liter, begraven in de achtertuin, verzamelt regenwater voor gebruik in het hele huis.
In zijn doordachte benadering van Helvetia heeft Austin Maynard Architects de ooit vervallen Victoriaanse woning getransformeerd in een bloeiend hedendaags familiehuis.
